კაცობას რჯული რად უნდა? ეგ არას ერჩის ძმობასა, მგელი მგელსა სდევს,ვეფხვი ვეფხვს, ვაჟკაცი გულის ხმობასა. არვიცი ვისი ლექსია, მემეწონა კი ძრიალა, გამამიშალა ფიქრები და გული ამიფრიალა. სულთანმა ბალალაიკაჲ, ზარივით ააწკრიალა, კაცური სიტყო,ჩეჩენმა, ქართულად დააგრიალა. ორივეს ღმერთი გფარავდესთ, დამწერს და შამსრულებელსა. სიმღერებს რო ჰქმნით,კაცისთვი, ტკივილის განმკურნებელსა. საიტზე სულ თქვენ გიყურებთ, შენა და ხევსურ გელასა, დაიაურებს ეტყობათ, მღერის ნიჭი აქვთ ყველასა. მახარებს მოხევე კაცსა, თქვენი ძმობა და სიმღერა, თქვენმა შამყურემ,მოსკოვჩი, გავბედე ლექსის დაწერა. კაცობას რჯული ვერ მაგცემს, თუ არ მაგყვება ჯიშითა, მაგას ვერც ფულით იშოვნი, და ვეღარც მოთქმა-ვიშითა.
ცაზე დგას წვიმის დამდენი ღრუბელი, ხანაც დარია, ყოფილან, იყვნენ რამდენნი და დღეს კი აღარ არიან. ხან გვიწვიმს–გვაფრქვევს ზეცა ცვარს, ხან ცვივა თოვლის ფიფქები ვიყავით გუშინ, დღესაც ვართ, და ერთხელ აღარ ვიქნებით, ასეა, ერთხელ ჩვენც წავალთ, არ გვტანჯოს მასზე ფიქრებმა, გუშინაც იყვნენ, დღესაც ვართ, და ხვალაც ვინმე იქნება.
მაგ თვალებს, მაგ წარბებს, მაგ თმათა დალალებს, ძლივს წინ ვიღაცის ფიქრებით ნაწამებს, მოვსტაცებ სიყვარულს,ყორნისფერ წამწამებს, ღამით, რომ სასტიკად ჩემს ფიქრებს აწამებს.
წამო ჩემთან წამო, მე ამას გისურვებ, ჩიტის რძეს მოგართმევ შენ თუკი ისურვებ, სიყვარუყლს გაგიშლი და შენ შიგ იცურებ, შენ მყავდე კარგო და ღმერთსაც შევიძულებ.
წამოდი წაგიყვან ხევსურეთს გაჩვენებ, იქ ბოროტს და კეთილს ყველანი არჩევენ, ბარის ტრადიციებს მთისანი დახევენ და ცხენის ჭენებას მყისვე შეგაჩვევენ.
კოხტა კოშკს აგიგებ ჩანჩქერის ნაპირად, შხეფები რომ მოხვდეს ლოდების აივანს, სიყვარულს აგიხსნი სხივებით, როცა მზე ჩანჩქერში ანწობით შიშველ ტანს დაიბანს.
ჭიუხვში ჯიხვს მოვკლავ და მხრებით მოგიტან, სახსოვრად ლამაზ რქებს შენს სახელს დავაწერ, გაოფლილ ლურჯა ცხენს ოფლს მოვწმენდ ბოგირთან, და ლოდის წმინდა წყალს მშრალ ტუჩებს დავაწებ.
წამოდი ხომ ხედავ ცხოვრება ქარია მეორედ ვერ ნახავ უკეთეს არჩევანს, წამოდი ლამაზო ეგ შენი თვალები, ჭიუხვში ჯიხვების იმედად დარჩება.
კაცობას რჯული რად უნდა? ეგ არას ერჩის ძმობასა,
მგელი მგელსა სდევს,ვეფხვი ვეფხვს, ვაჟკაცი გულის ხმობასა.
არვიცი ვისი ლექსია, მემეწონა კი ძრიალა, გამამიშალა ფიქრები
და გული ამიფრიალა. სულთანმა ბალალაიკაჲ, ზარივით ააწკრიალა,
კაცური სიტყო,ჩეჩენმა, ქართულად დააგრიალა. ორივეს ღმერთი
გფარავდესთ, დამწერს და შამსრულებელსა. სიმღერებს რო
ჰქმნით,კაცისთვი, ტკივილის განმკურნებელსა. საიტზე სულ თქვენ
გიყურებთ, შენა და ხევსურ გელასა, დაიაურებს ეტყობათ,
მღერის ნიჭი აქვთ ყველასა. მახარებს მოხევე კაცსა, თქვენი ძმობა
და სიმღერა, თქვენმა შამყურემ,მოსკოვჩი, გავბედე ლექსის დაწერა.
კაცობას რჯული ვერ მაგცემს, თუ არ მაგყვება ჯიშითა, მაგას ვერც
ფულით იშოვნი, და ვეღარც მოთქმა-ვიშითა.
რას მატრიელებ ცხოვრებავ, რად მამთაბარებ აეგრა, ყმაწვილს სრუ ლხინი მეგონე, შენ ზღვა ყოფილხარ ვეება, რა მალე ჩამამიარეს ჩემ სიყმაწვილის დღეებმა, გავწირე ჩემი არხოტი მითხრეს მშვიდობა კლდეებმა!
ნაწყენ თვალ გამამაყოლეს არხოტის საჯიხვეებმა, ჯერ კი ვერ მამკლავ სიკვდილო მაინც თავს გავიმხნეება, ერთი რო ჩემგან არ გჭირდეს ისე ვერ დამამკლეება, კაცმ რო თქვას არხოტიონი სიკვდილსაც კიდევ შეება!
FAQ
